اربعـین شد باز هم از قـافـله جا مانده‌ام           گوشۀ هـیأت من غـمدیـده تنها مـانـده‌ام
کربلایم گیره یک گوشه نگاهت مانده و           از خوراک و خواب و از روز و شب آقا مانده‌ام

عطر سیـبی از حوالی حـرم ها می‌وزد           آنچنان مستم که ره نارفته از پا مانده‌ام
با دلم گـفـتم ...حـرم باشد برای اربعین           من چگونه تا کنم با این دل وا مانده‌ام؟
تشنـۀ یک جرعه از جـام شراب دلبـرم           تـشـنـه کام بـادۀ دلـچـسب سـقـا مانـده‌ام
برگه را آورده‌ام تا اینکه امضایش کنی           مثل برخی دوستانم لنگ امضا مانـده‌ام
با تو نزدیکان، حرم پای پیاده می‌روند           انقدر دورم، پس یک مُهر ویزا مانده‌ام
هـیـچ ایـرادی نـدارد بـا دلـم تا می‌کـنـم           گرچه زیر بار این زخم زبانها، مانده‌ام
من دم در خاک پای مادرت باشم بس است           شکر حق، در زیر پای مجلس آرا، مانده‌ام
اخذ مزد نوکری از دست مادر بهتر است           زین سبب در انتظار دست زهرا، مانده‌ام